Ondersteboven zitobject
Wat als je een zitobject ontwerpt dat verschillende vormen kan aannemen? Een zitobject dat zo multi-functioneel mogelijk is. Dat was het startpunt van dit bijzondere product. Grosso modo zijn er drie zithoogten te definiëren: die van een loungestoel, die van een eetkamerstoel en die van een barkruk. Voor Stilst designer Reinier de Jong was het in 2007 de uitdaging om deze alle drie in één zitmeubel te combineren. Het was een andere tijd waarin (meer dan nu) conceptueel ontwerpen de boventoon voerde. Hieronder vertelt hij zijn verhaal over de ontwikkeling van dit bijzondere meubel.
Ontwerpen van de stoel
Na veel schetsen en modelleren lukt het me om niet alleen de zithoogtes te combineren maar ook de bijbehorende rugleuningen en de uiteenlopende hoeken tussen zitvlak en rugleuning. Om tot een aantrekkelijke, consistente vorm te komen hebben de uitstekende onderdelen dezelfde dikte en dezelfde radius aan het uiteinde. De breedte van elk module van het zitobject is 20 cm waarmee je stoelen van 40 cm, 60 cm breed of zelfs bankjes kunt maken.
Prototyping van de stoel
Het eerste prototype maakte ik door de contouren van de zijkant uit een plaat mdf te zagen. De twee buitenkanten verbond ik met elkaar met rechte platen. De gebogen onderdelen maakte ik door lagen houtfineer in een mal te buigen en verlijmen. Het tweede, massieve prototype liet ik uit een plaat polystyreenschuim frezen. Hiermee heb je direct de juiste vorm. Hieromheen werd een glasvezelversterkte PU coating aangebracht. Hiervan liet ik enkele exemplaren maken om de verbindingsmethode tussen de modules te testen.
Modulaire verbinding
Om de 20 cm brede modules met elkaar te verbinden, heb ik enkele drukknoop verbindingen getest maar deze bleken niet te voldoen. Het testen van magneten was de volgende stap. De standaard ferriet magneten voldeden ook niet, maar zeer sterke neodymium magneten gelukkig wel. Standaard zijn deze echter allemaal op dezelfde manier gemagnetiseerd waardoor ze elkaar zouden afstoten. Bij een leverancier uit Duitsland bleek het mogelijk om de helft van de magneten van de tegengestelde pool te voorzien.
Productie
De volgende stap was om de stoel in productie te nemen. Hiervoor bleek de polystyreen versie ongeschikt, mede vanwege te hoge kosten. Ik kwam uiteindelijk uit bij een Nederlands bedrijf dat gespecialiseerd is in het maken van fenders (stootkussens voor in de scheepvaart) middels rotatiegieten. Rotatiegieten houdt in dat een kunststofgranulaat in een matrijs wordt gedaan en die wordt vervolgens in een oven keer op keer om zijn as gedraaid. Het granulaat smelt tegen de wanden van de matrijs aan. Na een afkoelperiode kan het object dan uit de matrijs gelost worden. De matrijs die men gebruikte voor mijn zitobject werd cnc gefreesd uit één blok aluminium. Voor de bevestiging van de magneten met boutjes werden er messing inserts mee in de matrijs gegoten. De stoel is meerdere jaren in productie geweest en was in verschillende kleuren te bestellen.